Pontos Turísticos
InícioTurismo
Pontos Turísticos

Via Gênova

A Via Gênova é a Avenida que passa em frente à Prefeitura Municipal e a mesma é formada por um conjunto de réplicas de prédios históricos da Itália. As réplicas foram construídas sobre o Arroio Feijão Cru que atravessa a cidade e, juntamente com a ‘Nave Degli Immigranti’,são o Centro Turístico da cidade.

O Arroio Feijão Cru passa, de fato onde, o Sr. Orestes Assoni e amigos, acamparam perto de um rio, fizeram fogo de chão e colocaram feijão para cozinhar. Saíram para cortar o mato e quando voltaram, mortos de fome, o fogo havia apagado, mas a fome era tão grande que acabaram comendo o feijão cru mesmo! Foram embora e dali a um tempo perguntaram:’- Aonde vamos parar? ‘ E daí a resposta: ‘- La ‘ ndoe ghemo manga el ‘Feijão Cru’.

Porque Via Gênova?
Porque a maioria dos imigrantes italianos partiram do Porto de Gênova, que se localiza na Liguria- Itália.

Talian

Via Génova

La Via Génova la ze ‘na via che la passa davanti el Comune e lì le ze fate le rèpliche dei edifici stòrichi d’Itàlia. Ste rèpliche le ze sta costruie sora el rio Feijão Cru, che atraversa la cità e, insieme a ‘La Nave dei Immigranti’, i ze el Centro Turìstico de la nostra cità.

El Rio Feijão Cru el passa, in realtà, ndove el Segnor Orestes Assoni e amici, i se ga fermà e fato fogo par cosinar fasoi. E lora, i ze ndai taiar via bosco e ritornando, pieni de fame, i ga catà el fogo smorso. E cosa far se la fame la sbatea? I ga magnà i fasoi crudi anca se no i zera tanto boni de magnar. Dopo i ze ndai via e un toco avanti i se ga domandà: -‘Ndove ndemo fermarse?’ E un ga rispondesto: “ – Là, ndove gavemo magnà i fasoi crudi.’ Lora el nome del rio che passa in centro de Serafina se ciama ‘Feijão Cru’.
Questi ze momenti de vita che i ga fato diventar pì granda e pì bela la nostra stòria.

Parché Via Genova?
Parché la pì grande parte dei imigrantri i ze partii del Porto de Genova che ze ntela Regione de la Liguria- Itàlia.

 

English

Via Genôva

Via Genôva is the avenue that passes in front of the Town Hall and it is formed by a set of representations of historical buildings of Italy, which were built on the Arroio Feijão Cru that crosses the city and, together with ‘Nave Degli Immigranti ‘, are the tourist center of the city.

Why Via Genôva?
Because most of the Italian immigrants departed from the Port of Genoa, which is located in Liguria- Italy.

 

 

CASTELLO INFERIORE DI MAROSTICA

Construído atrás de uma imponente torre, tem formato retangular e é todo guarnecido de améias. Constitui um apreciado exemplo de arquitetura militar e é circundado por restos do Atlantico Fossado e da grande ‘ Piazza Castello’, local onde acontece a cada dois anos, nos anos pares, a ‘ Partita a Scacchi’, jogo de xadrez onde as peças são vivas.

Este jogo que a anos vem sendo realizado, representa um espetáculo ao ar livre de maior representatividade da Região Vêneto e até da Itália, pois já representou o folclore da Itália na famosa Exposição Universal de Bruxelas de 1958 e a Praça da Ópera de Paris conquistando fama que ultrapassou dos limites nacionais.

A partida foi apresentada pela 1ª vez pelo professor Francesco Pozza em 1923 e em 1954 o então Prefeito de Marostica, Marco Bonomo, providenciou para que a praça tomasse o aspecto de um tabuleiro de xadrez onde desde então, a cada dois anos Marostica revive e oferece a milhares de pessoas provenientes do mundo inteiro, este espetáculo onde ‘ as peças vivas’ colocam-se no tabuleiro de xadrez, repetindo com precisão a elegância dos movimentos dos competidores que deram origem ao espetáculo.

A atmosfera de um tempo distante, fascinante e misterioso não é revivido apenas no decorrer da partida e na imponente coreografia, mas também nas finíssimas e elegantes vestes da época, possíveis de se admirar hoje na exposição permanente, na sala oeste do pórtico superior do Castello da Basso (Inferiore).

Esta partida, uma brilhante coreografia, enriquecida de luxuosas, delicadas e finíssimas indumentárias que fazem fundo a um acontecimento romântico, tem como principal protagonista, a bela ‘ Linora’.
Trata-se de uma bela história de amor, nobreza e desafios onde dois cavalheiros, Rinaldo D’ Angarano e Vieri da Vallonara, ambos apaixonados por Linora (filha do Castelão de Marostica Tadeu Parisio), decidem disputá-la num duelo. Não sendo permitido nenhum tipo de duelo, o Castelão propõe a disputa através do jogo de xadrez, onde o vencedor teria a mão de sua filha ‘Linora’, e o perdedor se casaria com sua irmã mais nova, ‘Oldrada’.

Assim iniciou-se, no segundo domingo de setembro de 1454, a nobre partida que teve como vencedor o senhor Vieri da Vallonara, cumprindo-se o tratado entre os dois nobres e o Castelão da cidade de Maróstica.

Talian

Castelo Inferior de Maròstica

Costruio de drio de ‘na imponente tore, el ga la forma angolar e el ze tuto fornio de ‘améias’( ‘na spèssie de denti de matoni sora e intorno tuto el castelo.) El ze un esempio de architetura militar e circundà par rifiuti fossil del Atlantico e lì el ze, ntela Piazza Castello, posto ndove ogni due ani , sempre ani par, i fa la ‘ Partita a Scacchi’, o sia el giugo de quadreti, qua in Brasil, portoghes i ghe dise ‘ Jogo de Xadrez’, sol che co le pesse vive. (Regine, Cavalieri, Cavai ecc…) El ze a Marostica-VI- Regione Veneto.

Sto giugo che vien fato da ani e ani, el rapresenta un spetàcolo grandìssimo e de grande valor par la Regione Veneto e anca par l’ Itàlia. Par dir, el ze stà representà come folclore italiano ntela famosa Esposission Universal de Bruxelas ntel 1958 e ntela ‘Piassa de la Òpera de Paris ‘e cossita el ga passà avanti dei confini del Stato Italiano.

El giugo ze sta apresentà par prima volta par el professor Francesco Pozza ntel 1923 e, ntel 1954 Marco Bonomo che zera Sindaco de Marostica el ga dato suito una òrdine parché la piassa se someiesse a una scachiera e de là in qua, ogni due ani, Marostica la ofre a la gente del intero mondo questo spetàcolo co le pesse vive, co la so elegansa, movimenti precisi, con sta competission de giugo de scacchi (xadrez).

L’ atmosfera de un tempo lontan, fassinante e misterioso nol ze revivio sol ntel tempo de la partita e ntela coreografia, ma anca ntela roba elegantìssima de la època che se pol veder in esposission permanente ntela stansa oeste del pòrtico superior del Castello da Basso (Inferior).

Questa partita de giugo, ‘na brilante coreografia, rica de lusso , delicata e finìssima roba, fa parte de ‘ na stòria romántica ndove la principal persona la ze la bela ‘ Linora’.

Ze na stòria de amor, ndove due nòbili cavalieri, Rinaldo D’ Angarano e Vieri da Vallonara, i due inamorai de Linora (fiola del Castelan de Marostica Tadeu Parisio), i se combina par la disputa in un duelo, però come no ze pemitio questi dueli, el Castelan el ga fato la proposta de la disputa in un giugo ndove quel che saria vincetor, el gavarà la man de Linora e el perditor, se sposaria co la sorela del Castelan, la pì giovane, de nome ‘Oldrada’.

Cossita ga bio inìssio ntela seconda doménica de setembro del 1454, la partita che ga bio come vitorioso el Segnor Vieri da Vallonara, come l’ acordo dei due nòbili e del Castelan de la cità de Marostica.

English

Castelo Inferiore de Marostica

Built behind an imposing tower, it has a rectangular shape and is all garnished with battlements. It is a prized example of military architecture and is held every two years on the “Partita a Scacchi” chess game where the pieces are alive.

This game that has been playing for years is a most representative outdoor show from the Veneto Region and even from Italy.

 

 

CASA DI ROMEO

Localizada em Verona, ao lado setentrional dos Arcos –Arche Scaligere, virando à direita pela rua , onde se encontra uma lápide moderna e estão escritos alguns versos de Shakespeare indicando que se está na presença da famosa Casa di Romeo Montecchi. Este é um grande marco da cidade, que recebe a fama de cidade dos namorados, atraindo centenas de turistas. É uma construção do século XIII, embelezada por românticos pórticos e vegetação irregular, mostrando em seu interior a ‘ imagem dos pórticos’ e da arquitetura medieval.

Talian

Casa de Romeo

Localisà a Verona-Region Veneto- ntela banda setentrional dei archi- Archi Scaligeri- andando ntela drita per la via ndove se cata ‘na làpide moderna e pròprio lì i ze scriti i versi de Shakespeare, che vol dir che se ze belche ntela casa del famoso Romeo Montecchio. Questa la ze ‘na grande marca de la cità dei famosi inamorai, atrassion de centinaia de turisti. Ze ‘na costrussion del sécolo XII, co la belessa dei pòrtichi e ‘na vegetassion iregular, che dassa veder rento al so interno, la imàgine dei pòrtichi e de la architetura medieval.

English

Casa di Romeo

Located in Verona, on the northern side of the Arches –Arche Scaligere, turning right down the street where a modern tombstone is located and some Shakespeare verses are written indicating that the famous Casa di Romeo Montecchi is present. This is a major landmark of the city, which is reputed as Valentine city, attracting hundreds of tourists. It is a 13th century building.

 

 

CASA DI GIULIETTA

Localizada na Piazza delle Erbe, na Via Cappello, é uma construção do século XIII, caracterizada por um arco que introduz a área interna. No interior do pórtico vê-se a famosa e célebre sacada onde Giulietta aparecia para esperar seu querido Romeo. Foi propriedade da família Cappello, cujo brasão foi esculpido sobre o arco interno. A identificação dos Cappello con os Capuleti deu origem a convinção que ali surgisse a casa de Julieta, heroína da tragédia de Shakespeare. A morada medieval restaurada por Antonio Avena em meados dos anos 30, tem sido, no passado recente usado para exposições temporâneas. O edifício tem uma bela fachada de tijolo à vista, um portal em estilo gótico, janelas trilobal, uma balaustrada que põe em comunicação entre as várias equipas da casa e, naturalmente, a famosa varanda.

No interior estão expostos mobiliários do século XVI, XVII, afrescos sobre a história de Romeu e Julieta e a cerâmica renascentista de Verona. As salas do último andar são cobertos por um teto de madeira trilobal, com caixas grandes pintadas de azul e de ouro as estrelas.

No pátio há uma estátua de bronze de Julieta do escultor Nereo Costantini.

Talian

Casa di Giulietta

La ze localisà ntela Piazza dele Erbe, Via Cappello, Verona-VE- Region Veneto- la ze ‘na costrussion del sècolo XIII, caraterisà par un arco che va rento a la àrea interna e quando se va rento se pol veder el famoso balcon ndove Giuletta la ndea par spetar el so caro Romeo. Zera de proprietà de la fameia Cappello, ndove se pol veder anca che el ze sculpio sora el arco interno, el Stema. La identificassion dei ‘Cappello’ coi ‘Capuleto’ ga dato orìgine a la idea de che lì fosse sta fata la casa de Giulietta, l’ eroina del infortùnio de la stòria de Shakespeare.

La casa medieval ristorata par Antonio Avena ntei ani 30, la ga servio, in un passato no tanto lontan, par esposission temporànee. El edifìssio el ga ‘na bela fassada de matoni, ‘na porta principal in stilo gòtico, ‘na balaustrada che permete comunicassion tra tute le parte de la casa, incluso el famoso balcon de Giulietta.

Rento ghe ze in esposission i mòbili del sècolo XVI, XVII, afreschi che i raconta sora la stòria de Romeo e Giulietta e cerámica renassentista de Verona. Le stanse ntel ùltimo piano le ga un coerto de legno trilobal, come le finestre, con grande casse de color asul e stele dorate.
Ntel cortil ghe ze na stàtua de bronzo de Giulietta, fata par el scultor Nereo Constantini.

English

Casa di Giulietta

Located in Piazza delle Erbe, on Via Cappello, it is a 13th century building, characterized by an arch that introduces the inner area. Inside the portico is the famous balcony where Giulietta appeared to wait for her beloved Romeo.

Inside are 16th-17th-century furniture, frescoes on the history of Romeo and Juliet, and Verona’s Renaissance pottery. In the courtyard is a bronze statue of Juliet by sculptor Nereo Costantini.

 

 

LA ROTONDA

Localizada em Vicenza -Veneto– Italia: É um edifício quadrangular, que encerra uma sala redonda, a qual recebe luz do alto. Dos quatro lados, existem saídas que dão nos vestíbulos. No alto das escadas, quatro pórticos, montados em uma frente triangular. Sobre estes, a cúpula parecendo o Partenon.

A Villa Capra, também conhecida como Villa Rotonda, Villa Capra detta La Rotonda, Villa Almerico-Capra ou Villa Capra-Valmarana, é uma das mais belas e famosas villas de Andrea Palladio,cujo verdadeiro nome era Andrea di Pietro della Gôndola, nascido em Padova (1518-1580) e provavelmente de todas as villas do Veneto, sendo um dos mais celebrados edifícios da História da Arquitetura da época moderna. É uma residência de campo aristocrática, perto de Vicenza, Itália, construída a partir de 1566. O nome “Capra” deriva do apelido dos dois irmãos que completaram o edifício, depois de lhes ter sido cedido em 1591.

A Villa Capra ilustra perfeitamente a significação do classicismo. É definida por um bloco quadrado, encimado por uma cúpula e apresentando nas quatro fachadas pórticos idênticos, a modo de frontarias de templo. A Villa Rotonda (Casa Redonda) tem quatro lados rigorosamente idênticos, cada qual com um pórtico e forma de fachada de templo, agrupados em torno de um amplo átrio que recorda o Panteão Romano.

O projeto foi muito copiado e deu nascimento ao tão propalado Estilo palladiano. A sua estrutura é extremamente lógica, obedecendo a uma racionalidade geométrica e matemática. O telhado coberto de telhas ajuda a segurar as paredes, sustentando a cúpula. Os pórticos auxiliam também os arcobotantes nas paredes exteriores da villa.

A Villa Capra está classificada pela UNESCO, desde Dezembro de 1994, como Patrimônio Mundial, juntamente com outras obras de Palladio em Vicenza.

Talian

La Rotonda

Localisà a Vicenza – Region Veneto: Ze un edifíssio quadrangular, che ga rento una stansa tonda che la riceve la luce che vien de sora, pròprio del sol. Ntele quatro bande se pol ndar fora ntei vestìboli. Del alto de le scale ghe ze quatro pòrtichi fati sora una fassada triángolar. Sora questi ancora, la cùpola che se someia al Partenon.

La Villa Capra, cognossesta come Villa Rotonda, Villa Capra dita La Rotonda, Villa Almerico-Capra o Villa Capra-Valmarana, la ze una de le pì bele e famose vile (casa dei richi) de Andrea Palladio, del Veneto e pì celebrà edifìcio de la stòria de la architetura dei tempi moderni. ( Andrea Palladio el gavea par vero nome Andrea di Pietro della Gondola, nassesto a Padova -1518/1580). La ze ‘na residensa de campo aristocràtica, vissin a Vicenza, costruia pì o meno par scomìssio, ntel 1566. El nome ‘ Capra’ el ga orìgine del soranome dei due fradèi che i ga finio sto edifìcio dopo averlo bio a nome de lori ntel 1591.

La Villa Rotonda la fa veder perfetamente el significato de la division de le classi. La ze definia par un bloco quadrato, con una cùpola sora, e quatro fassade de pòrtichi idéntichi, che se vede vardando davanti. La Villa Rotonda (Casa Redonda) coi so quatro lati idéntichi, ogni un co un pòrtico e ‘na forma de fassada da tempio, messi in grupo intorno de un ampia stansa che ricorda de sicuro el Panteon Romano.

El progeto ze sta copià da tanti e questo ga fato nasser el famoso ‘stilo paladiano’. La strutura stremamente lògica obidisse ‘na racionalità geomètrica e matemàtica. El coerto de tégole giuta a tegner le pareti, e sostien la cùpola. I pòrtichi giuta anca coi archi ntele pareti esterne de la vila.
La Villa Rotonda la ze sta classificà par l’ UNESCO, ntel disembre del 1994, come Património Mundial, insieme a altri grandi laori de Palladio, a Vicenza.

English

La Rotonda

Located in Vicenza -Veneto– Italy: It is a square building, enclosing a round room, which receives light from above. On all four sides there are exits leading into the halls. At the top of the stairs, four porticos, mounted on a triangular front. On these, the dome looking like the Parthenon.

It is an aristocratic country residence near Vicenza, Italy, built from 1566. It has four strictly identical sides, each with a portico and temple facade shape, grouped around a large atrium reminiscent of the Roman Pantheon. The project was very copied and gave birth to the much-publicized Palladian style.

 

 

O COLISEU

O Coliseu é um símbolo desde que foi construído, no século I . Esta assombrosa façanha da engenharia e arquitetura, continua sendo o maior monumento de Roma. Os espetáculos sanguinários realizados ali, prolongavam-se durante dias e os gladiadores combatiam até a morte. Cristãos eram lançados aos leões e havia lutas de animais selvagens.

O Coliseu, também conhecido como Anfiteatro Flaviano, deve seu nome à expressão latina Colosseum (ou Coliseus, no latim tardio), devido à estátua colossal de Nero, que ficava perto a edificação. Localizado no centro de Roma, é uma excepção de entre os anfiteatros pelo seu volume e relevo arquitetônico. Originalmente capaz de albergar perto de conqüenta mil pessoas e com quarenta e oito metros de altura, era usado para variados espetáculos. Foi construído a Leste do Fórum romano e demorou entre oito a dez anos a ser construído.

O Coliseu foi utilizado durante aproximadamente quinhentos anos, tendo sido o último registro efetuado no século VI da nossa era, bastante depois da queda de Roma em 476. O edifício deixou de ser usado para entretenimento no começo da era medieval, mas foi mais tarde usado como habitação, oficina, forte, pedreira, sede de ordens religiosas e templo cristão.

Embora esteja agora em ruínas devido a terremotos e pilhagens, o Coliseu sempre foi visto como símbolo do Império Romano, sendo um dos melhores exemplos da sua arquitetura. Atualmente é uma das maiores atrações turísticas em Roma e em 7 de julho de 2007 foi eleita umas das “Sete maravilhas do mundo moderno”. Além disso, o Coliseu ainda tem ligações à igreja, com o Papa a liderar a procissão “O caminho da Cruz” até o Coliseu, todas as sextas-feiras santas.

Talian

El Coliseo

El Coliseo a Roma- Region Lazio – el ze un sìmbolo ancora da quando i lo ga fato, ntel Iº sècolo. Questo el ze el pì grande laoro de ingegneria e architetura, e contìnua a esser el pì grando monumento de Roma. I spetàcoli sanguinari fati lì par dì e dì, coi gladiadori che i lutea fin morir. I cristian i li giughea ai leoni, tigri e ghe zera tante lote anca tra le pòvere bèstie.

El Coliseo, cognossesto anca come ‘Anfiteatro Flaviano’, el ga sto nome che vien dala spression latina Colosseum (o Coliseus, ntel latin tardivo), par una stàtua colossal de Nero, che zera darente sta edificassion. Localisà in centro a Roma, el ga anfiteatri de grande relevo architetonico.

Ntel scomìssio el gavea capassità par soportar cinquanta mila persone, e coi so quaranta oto metri de altessa, i lo dopérea par diversi spetàcoli. El ze sta costruio al leste del Foro romano e i ga levà tra oto a diese ani par costruirlo.

El Coliseo ze sta doperà par pì o meno cinquessento ani, e so ùltimo registro ze ntel sècolo VI de la nostra era, tanto dopo che ze cascada Roma, ntel 476. El ga dassà de esser doperà par entretenimento ntel scomìssio de la era medieval, dopo pì tardi ga servio come abitassion, ofissina, casa fortificà (protession e difesa), cava de sassi, posto de òrdine religiosa e tempio cristian.

Ancoi, se el ze in rovina par teremoti e rubo, el ze ancora visto come sìmbolo del Impèrio Romano, pì grande esempio de architetura. El ze una de le atrassion turìstiche pì viste a Roma e ntel 7 lùlio 2007, anca ze sta eleto una de le ‘ Sete Maraveie del Mondo Moderno’. El ga ancora i so legami co la Ciesa, col Santo Papa che comanda la procission “ El camin de la Crose’ fin el Coliseo, tuti i vendre santi.

 

Tradução de Solange Maria Soccol
Revisão de Marinete Salvi Tortelli

English

The Coliseum

The Colosseum has been a symbol since it was built in the first century and is the largest monument in Rome. The bloodthirsty spectacles held there lasted for days and the gladiators fought to the death. Christians were thrown to the lions and there were fights of wild animals.

Located in the center of Rome, it was originally capable of housing close to fifty thousand people and at forty-eight meters high, it was used for various shows. It was built east of the Roman Forum and took eight to ten years to build.

The Colosseum was used for approximately five hundred years, and was the last record made in the sixth century of our era, well after the fall of Rome in 476. The building was no longer used for entertainment in the early medieval era, but was later used as housing, workshop, fort, quarry, seat of religious orders and Christian temple.

One of the most beautiful natural landscapes of Serafina Corrêa. The name of the place is due to the lush and beautiful Carreiro River that bathes and divides the municipalities of Serafina Corrêa and Nova Bassano.

It is one of the most visited tourist spots of Serafina Corrêa, especially in the summer season. With an area of approximately 175.000,00m², about 7 kilometers from the center of the city, it is a place that has sand courts for volleyball games, soccer, areas where bocce championships are held, building for events, rodeo track, motocross track, multi-purpose gym, camping area, church, swimming and water sports.

The date is unknown, but long before the 1970 Serafinese families spent Sundays at Camping Carreiro, being an option for rest, leisure and fun of the time.

The bridge connecting the municipalities of Serafina Corrêa and Nova Bassano was built in 1968 and is a milestone in the development and progress of the region.

 

Tradução: Carina Magrin